Soms komt er zo’n moment dat je het gewoon niet langer kunt negeren.
Je hebt álles geprobeerd: cursussen, coaches, strategieën, programma’s, innerlijk werk, nog een poging…
een beetje van dit en een beetje van dat
en tóch blijft dat knagende gevoel.
Alsof je iets mist.
Alsof je wéét dat er iets niet klopt, maar je kunt er nét niet bij.
Je doet je best. Echt.
Maar het stroomt niet (meer). Niet in je werk, niet in je energie, niet in je plezier. Als je eerlijk bent kun je toegeven dat het niet helemaal lekker gaat. Maar ja, wat moet je ermee.
Of ..misschien stroomt het zelfs… de verkeerde kant op. En ergens weet je: dit klopt niet meer. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?
En dan is er ineens weer dat woord: Human Design.
Ooit vond je het “wel interessant”, een leuke tool voor erbij. Je las wat, luisterde wat, verzamelde wat. Genoeg, toch?
Maar toch blijft het je triggeren.
Alsof er íets in jou zegt: Hier zit iets. Misschien zelfs iets essentieels.
Je bent toch Projector?
Waar blijft dan die ease & flow?
Waar blijft dat succes waar iedereen het over heeft?
Ik heb vandaag geen tips of trucs voor je. Wél een eerlijke boodschap.
In mijn nieuwste podcast deel ik een verhaal. Geen stappenplan. Geen lijstjes. Maar een boodschap.
Voor de Projector die op een kruispunt staat.
Die voelt: “Er is iets dat ik niet meer kan negeren.”
Want weet je wat echt zonde is?
Als jouw unieke blik, jouw heldere inzichten, jouw natuurlijke talenten verpieteren…verdwijnen als sneeuw voor de zon.
… omdat je niet (meer) weet waar je moet beginnen.
De kracht van wakker worden
We raken zó verstrikt in verwachtingen. In systemen die niet meer kloppen. In aannames en ideeën. In dingen die we hebben geleerd.
Je past je aan. Je blijft loyaal. Je twijfelt aan jezelf.
En Human Design? Dat parkeer je. “Te vaag”, “te ingewikkeld” of gewoon: “Ik fix het zelf wel.”
Maar wat als je juist dáárin een sleutel mist?
In de podcast “Projector, dit is jouw wake-up call” deel ik iets wat veel Projectors herkennen:
het moment waarop je voelt dat je niet meer terug kunt.
Maar ook nog niet precies weet waar je dan heen moet.
Projector zijn: het systeem durven loslaten
Als Projector bén je anders. Zo, zeg dat maar eens tegen jezelf. Het mag.
Op een dag voel je dat in elke vezel van je lijf.
En dan past ‘aanpassen’ ineens niet meer.
Ik vertel in de podcast hoe ik die signalen zelf tegenkwam.
En hoe ik ze zie bij Projectors die ik mag begeleiden.
We proberen zó vaak onze gaven ent talenten in een bestaand model te proppen.
Maar jouw kracht zit niet in aanpassen.
Jouw kracht zit in erkennen dat jouw weg écht anders mag zijn. Ruimte maken voor jezelf zodat alles weer gaat stromen. De goede kant op.
Mijn eigen reis? Die begon met vallen en opstaan. En weer opnieuw beginnen. En stap voor stap: terugkeren naar wie ik werkelijk ben.
Dát is wat ik nu doorgeef.
Het signaal van verandering
Grote verschuivingen komen zelden met toeters en bellen.
Ze blijven in je onderbewuste hangen en je prikkelen. Tot je luistert.
Via je lichaam dat moe is.
Via marketing die steeds geforceerder voelt.
Via inspiratie die je kwijt raakt tot je helemaal geen zin meer hebt.
Via zichtbaarheid die je op wilskracht probeert af te dwingen.
Via aanpassen wat steeds zwaarder voelt.
Via groeistrategieen die je uitputten en bitter maken.
Via het besef: “Ik ben mezelf ergens onderweg kwijtgeraakt.”
🎧 Beluister de aflevering via de link op mijn website of in bio.
En als je denkt aan die ene andere Projector die dit ook moet horen? Stuur het gerust door.