Een wat???
Even een blik terug in de tijd want ik was ooit waar jij nu bent. En omdat ik zie hoeveel mensen worstelen met precies die dingen die ik zelf jarenlang heb meegemaakt, zonder te weten waar het vandaan kwam. Nu weet ik: het is geen toeval. Misschien ben jij (net als ik destijds) een Projector zonder dat je het weet.
“Ben jij misschien een Projector zonder het te weten?”
Herken je dit?
- Je verlangt naar rust en eenvoud, maar je blijft “aan” staan, zelfs als je moe bent.
- Je voelt je schuldig als je niet productief bent, lekker de hele dag met van alles en nog wat in de weer. Het is alsof je altijd méér zou moeten doen. Dat het nooit genoeg is.
- Je voelt wat anderen nodig hebben, dus je staat graag klaar voor anderen. Maar niemand vraagt wat jij nodig hebt.
- Je lichaam geeft signalen (druk, spanning, moeheid) nog vóór je hoofd het begrijpt. Dus je rationaliseert alles weg. Overal is wel een oorzaak voor toch? Je bent toch niet zwak?
- Als je veel alleen bent of op een plek waar je je totaal niet gewaardeerd wordt, lijkt het wel alsof je energie instort.
- Je raakt overprikkeld of vermoeid in groepen, of gesprekken.
- Je voelt je vaak onzichtbaar, hoe hard je ook je best doet.
- Klanten blijven weg of je wordt er niet meer blij van, ondanks al je inzet
- Je denkt dat rust helpt, maar dat het lijkt zelfs erger te worden.
Dit zijn allemaal typische Human Design Projector symptomen. Veel mensen herkennen deze klachten, maar hebben geen idee dat ze misschien Projector zijn. Dat gold ook voor mij.
En misschien denk je wel: Een wat??? ik geloof niet in die lariekoek. Of zit er dan toch een kern van waarheid in?
Lees dan toch even door want ik kan mij voorstellen dat je niet precies weet wat je ervan moet denken.
Vaak moe en overprikkeld? Ik? Welnee!
zonder dat ik het in de gaten had. Zonder te weten waarom. Omdat ik dacht dat het de overgang was Ook een beetje natuurlijk wel maar dat was het niet alleen,. Ik was opgegroeid met de boodschap: flink zijn en doorpakken, hard werken, voor je zelf opkomen, de handen uit de mouwen steken en gevoelig zijn is zwak. Dus als ik iets NIET wilde dat was gevoelig zijn en ik was nogal ene rationeel persoon dus dan kan ik er wel een draai aan geven toch.
Tot ik moest toegeven dat er een heleboel was wat ik nog niet wist. En het had niets met zweverigheid te maken.
Mijn reis vóór ik wist dat ik Projector was
Toen ik mijn bedrijf ‘Ilse Denkt Mee’ begon, was dat eigenlijk gewoon logisch. Ik werkte als strategisch business sparringpartner en technisch VA voor coaches die online wilden ondernemen.
Ik dacht slim te zijn en startte mijn tweede business met alles wat ik in de eerste had laten liggen, zoals die grote wens voor een online academie. Maar diep vanbinnen voelde het vaak zwaar.
Ik was snel moe, voelde me soms onzichtbaar en had periodes dat alles me te veel werd. Overprikkeld, leeg, alsof ik niet echt op mijn plek zat. Ik ging er allerlei oorzaken voor zoeken, vaak ook buiten mezelf. En eerlijk, het waren ook pittige tijden met een druk gezin van opgroeiende kinderen en ouders die ziek waren en hulp nodig hadden en ook nog eens niet om de hoek woonden. En ik probeerde steeds mijn plek te vinden en zat vaak ‘op de verkeerde stoel’. En als ik niet gewoon het gevoel had dat het teveel was, dan ging mijn lijf wel op een andere manier protesteren.
Iedereen kon al die dingen dus waarom ik niet?
Human Design? nooit van gehoord!
En toch… als ik nu terugkijk, zie ik dat mijn eerste bedrijf op veel punten eigenlijk heel “projector-proof” was. Maar ik had geen idee. Ik dacht gewoon dat ik harder moest werken, mezelf zichtbaarder moest maken, nóg meer moest doen. Met als gevolg dat ik regelmatig een pauze moest inlassen. Gelukkig kon dat ook en kwamen die pauzes van zelf. Maar toch, ik merkte dat mijn energie ergens tekort schoot en ik dacht dat ik wat mankeerde. Aan mijn inzet en motivatie lag het niet.
Inmiddels was het HSP zijn en het onderwerp hoogbegaafdheid al heel wat jaren in mijn leven aanwezig dus ergens herkende ik me wel in bepaald uitdagingen. Toch had ik niet in de gaten toen hoe vaak ik over mijn eigen grenzen ging en hoeveel ik deed met geleende energie.
Toen ik na een periode in loondienst (die me letterlijk ziek maakte) opnieuw ging ondernemen, dacht ik: hoe moeilijk kan het zijn? Maar het viel tegen. De eerste klanten kwamen snel, maar het voelde steeds zwaarder. Ik kon blijkbaar mijn werkweek niet zo vol krijgen als anderen. Hoe ik ook probeerde. Maar he ik kom van een familie van zelfstandige doorzetters dus opgeven, no way
Maar ik had nog steeds niet door wat er écht aan de hand was. Ik bleef zoeken, bleef proberen, maar het bleef tja, gewoon regelmatig toch een worsteling.
Overprikkeling, steeds moe en onzichtbaarheid – het grotere plaatje
Laatst hoorde ik iemand zeggen: “Ik ben HSP, dus overprikkeling hoort erbij. Daar moet je mee leren leven.” En natuurlijk, veel mensen krijgen een label als HSP, hoogbegaafd, ADHD, ADD, autisme… Het lijkt soms alsof overprikkeling gewoon bij je hoort als je zo’n label krijgt. Maar wat als het niet alleen aan je gevoeligheid ligt, maar vooral aan hoe je met je energie omgaat – en of je op de juiste plek zit?
Ik heb het van dichtbij gezien, bij veel mensen die een label kregen: hoogbegaafd, autisme, ADHD, ADD. Vaak kregen ze die stempel niet omdat er iets mis was met hun brein, maar omdat ze op de verkeerde plek zaten. Niet gezien, niet uitgedaagd, niet op waarde geschat. En dan zie je het gebeuren: mensen trekken zich terug, worden onzichtbaar, raken overprikkeld of lijken “af te haken”. Maar als ze wél op de juiste plek komen – waar ze gezien worden en hun potentieel mogen inzetten, dan zie je ze opbloeien. Weer Blij worden. Ineens kunnen ze veel meer aan. Ze groeien, worden zichtbaar, krijgen energie.
Mijn Human Design moment
Pas toen Human Design op mijn pad kwam, vielen er dingen op hun plek. Maar eerlijk? Ik was sceptisch. “Weer zo’n systeem?” En als iedereen ergens achteraan rent, dan wil ik er juist van weg. “Daar doe ik niet aan mee” dacht ik. Maar ik was wél nieuwsgierig.
Het kwam via mijn netwerk op mijn pad, op een moment dat ik eigenlijk helemaal geen ruimte had om iets nieuws te onderzoeken. Ik was druk met gezin, mantelzorg, werk. Alles liep door elkaar. Je kent het wel, van die periodes dat je denkt: nu kan er echt NIETS meer bij.
En als Projector (al wist ik dat toen nog niet) deed ik vooral heel veel uitvoerende dingen zelf, in plaats van te luisteren en te begeleiden. Daardoor was er weinig ruimte voor mezelf. Mijn energie was gewoon na een paar uur op.
En wat er gebeurt als je ontdekt dat je Projector bent? Dat komt vaak op een moment dat je zoekende bent. Dat dingen niet lekker lopen. Of je hoort iets, en je wilt er iets mee, en je verwacht misschien dat het een deel van je probleem oplost. Maar het wil niet zeggen dat je het direct kunt oppakken. Zo ging het bij mij ook.
De ommekeer: van worstelen naar leven als Projector
Toen ik ontdekte dat ik Projector ben, snapte ik ineens waarom ik me zo vaak moe, leeg en onzichtbaar voelde. Waarom ik het gevoel had dat ik altijd harder moest werken om gezien te worden. Waarom samenwerken soms heerlijk was, maar alleen ploeteren me uitputte.
Ik ontdekte dat Projectors niet zijn gemaakt om continu te doen, maar om te zien, te begeleiden, te inspireren. Om te wachten op de juiste uitnodiging, in plaats van te duwen en trekken. Maar dat wist ik toen allemaal niet. Ik dacht dat ik gewoon niet sterk genoeg was, of te gevoelig.
Sindsdien is er veel veranderd. Mijn business stroomt weer, ik trek de juiste mensen aan, en ik voel me veel energieker en blijer. Niet omdat ik meer doe, maar omdat ik de juiste dingen doe, en andere dingen laat.
Herken jij deze Human Design Projector signalen?
Misschien weet je nog niet of je Projector bent. Misschien herken je vooral de symptomen:
- Moeheid
- Leegte
- Overprikkeling
- Bore-out
- Het gevoel dat je niet op je plek zit
- Stagnerende business of loopbaan
Weet dan: je bent niet alleen. En het ligt niet aan jou. Misschien werkt jouw energie gewoon anders.
Lees hier meer over Human Design als je net weet dat je Projector bent en wat is Human Design
